دوران نامزدی یکی از خاطره انگیز ترین و به یاد ماندنی ترین دوران های زندگی هر آدمی است؛ دورانی که در آن زن و مرد با شور و شوق فراوان با هم آشنا میشوند و برای آینده مشترکشان زمینه سازی میکنند. اما باید شیوه درست رفتار در این ایام را دانست و نباید با برخی کارها شیرینی آن را به کام تلخ کرد. دوران نامزدی دورانی است که خواستگاری انجام شده، شیرینی خورده شده و همه روزهای خوش را به انتظار نشسته اند.
باید از نامزدی تصور درستی داشت. شما در این دوران یک نامزد و گزینه برای طرف مقابل هستید، یعنی بیشتر شبیه آزمونی است که نتیجه آن را نمیدانید؛ ممکن است کاملا به تفاهم برسید و ازدواج کنید و یا نه. تصور و ذهنیتی که در این دوران شکل میگیرد میتواند بسیار تعیین کننده باشد؛ یک نفر را کاملا فرشته و نیمه گمشده ببینید و یک نفر را کاملا نقطه مقابل خود بیابید. اگر در این دوران درست عمل نکنید ممکن کسی را که دوستش دارید از دست بدهید و یا مجبور به ماندن در رابطه شوید که از آن راضی نیستید.
این دوران نباید زید طولانی بشود. برخی خود میدانند که شرایط آغاز زندگی مشترک را ندارند، اما چون میخواهند رابطه شان شکل رسمی ببخشند که کار اشتباهی است. نامزدی باید نهایتا یک سال طول بکشد. پس بجای عجله کردن بهتر است تلاش کنید شرایط ازدواجتان را فراهم کنید.
نامزدی فقط دورانی است برای شناخت طرف مقابلتان، نه بخشی از متاهل شدن شما. باید درست و منطقی رفتار کنید و قرار نیست چون نامزد هستید حتما باید با هم ازدواج کنید. با چشمان باز عمل کنید و ویژگی های طرفتان را بشناسید و با معیارهایتان تطبیق دهید. ببینید آیا تفاوت هایی که دارید میتواند برای شما غیر قابل تحمل باشد؟ خود را از بند کلیشه ها برهانید، نگران حرف دیگران نباشید و نگذارید ناراحتی طرف مقابل روی آینده زندگی تان تاثیر بگذارد ؛ زندگی شما مهم تر است. اگر خیلی نگران قضاوت دیگران هستید بهتر است نامزدیتان را زیاد عمومی نکنید؛ با این کار در صورت بر هم خوردن آن، آب کمتری از آب تکان میخورد.
بهتر است حدود و فواصل را رعایت کنید. حتی اگر صیغه محرمیت میانتان جاری شده باشد، نباید بعضی کارها را انجام دهید، چون احساسات ناشی از آن به شما غلبه خواهد کرد و امکان تصمیم گیری منطقی و درست را از شما خواهد گرفت. آغاز روابط زناشویی در این دوره این احساس را به شما القا خواهد کرد که دیگر امکان قطع این رابطه و ازدواج با فردی دیگر وجود ندارد. بنابراین با علم به اینکه نامزدی قرار نیست خیلی طولانی شود با چشم باز تصمیم بگیرید.
در این دوران باید صداقت پیشه کنید، اما این به این معنا نیست که همه چیز را بگویید. اگر رازی وجود دارد که به زندگی مشترک شما ارتباطی ندارد، نباید آن را به زبان بیاورید. درست است که در شرف زندگی مشترک هستید، اما قرار نیست همه چیز همدیگر را بدانید؛ ممکن است بعدا برایتان گران تمام شود.
حریم خصوصی داشته باشید و به حریم طرفتان هم احترام بگذارید. انتظار نداشته باشید همه چیزش را به خاطر شما فراموش کند. مثلا رمز حساب های کاربری اش در اینترنت را به شما بدهد یا با بقیه قطع رابطه کند. امروزه دیگر مردم مانند گذشته فکر نمیکنند. همه به این مسایل آگاه هستند. برخی عادت دارند درخواست هایی بکنند که مثلا اگر من را دوست داری فلان کار را بکن یا اجازه بده به گوشیات دسترسی داشته باشم. وفاداری، احترام گذاشتن و تلاش برای زندگی مشترک است که عشق و علاقه او به شما را نشان میدهد.
در ازدواج باید مقداری انعطاف پذیر باشید، اما نه به آن اندازه که مجبور شوید خودتان نباشید. اولویت ها و معیارهایتان را فراموش نکنید، چون بعدا در هر بحث جدلی آن را به رخ طرف خواهید کشید که اصلا نتیجه خوبی ندارد. باید تعادلی میان زندگی قبل از ازدواج و بعد از ازدواج خود برقرار کنید. ازدواج به شما محدودیت های را تحمیل خواهد کرد؛ اما حد آن ها را باید بدانید تا زندگی برایتان زندان نشود.
فکر نکنید "حالا فعلا با همین سر میکنم، بعدا سر فرصت تغییرش میدهم". قرار گرفتن در موقعیت جدید باعث میشود یک سری چیزها را کنار بگذاریم و خواسته های جدیدی مطرح کنیم. بعد از آغاز زندگی مشترک هم اندکی تغییر در همه رخ میدهد، اما تا آن حد نیست که طرف کاملا عوض شود و اگر هم تغییر کند ممکن آن تغییر باب میل شما نباشد. بنابراین دلتان به تغییر دادنش خوش نباشد. او را همان طوری که هست باید بپذیرید؛ پیشفرض شما باید همان شخصیتی باشد که الان هست.
خود را درست معرفی کنید. نامزدی فقط شناخت طرف مقابلتان نیست، بلکه درست شناساندن خود به دیگری هم بسیار حایز اهمیت است. چه کسی هستید؟ باورهایتان چیست؟ دوست دارید چگونه زندگی کنید؟ به هر شکل ممکن، خود را به او معرفی کنید. درست تصمیم گرفتن طرفتان هم به نفع شماست.
