ازدواج از خاصترین وقایع زندگی هر فردی است. در این میان لباس عروس هم به نوبه خود جایگاه ویژهای دارد. معمولا عروسها به این روز اهمیت بیشتری نسبت به داماد میدهند و آن را بسیار مهم میدارند. همانگونه که تاریخ نشان میدهد زنان همواره سعی داشتهاند لباسی برای عروسی داشته باشند که خاص باشد و حال و هوای شادی و نشاط را به خوبی منتقل کند و مهمتر از آن عروس را زیباتر و باشکوهتر نشان دهد.
لباس عروس میتواند نشانهای از ملیت عروس باشد. در دوران قرون وسطی، ازدواج چیزی فراتر از رابطه میان دو نفر بود و اکثرا شامل مواردی مانند اتحاد میان دو خانواده یا قبیله یا حتی کشور و تجارت میان آنها بود. بنابراین لباس پوشیده شده توسط عروس باید بگونهای میبود که نشانگر خانواده و کشور خود باشد. با توجه به سلطنتی بودن اکثر نظامها در آن زمان، ازدواجهای سلطنتی دارای اهمیت بالایی بود و گاهی نمایانگر اتحاد میان دو کشور میشد؛ به همین دلیل لباس عروس میتوانست نشاندهنده حیثیت و اعتبار کشورش باشد و لباسهای گرانقیمت، ثروت و تمول مردم کشور را بروز میداد.
خانوادههای سلطنتی پارچههای مرغوب و گرانقیمت را در نظر میگرفتند و پارچههایی نظیر مخمل، ابریشم، خز و پارچه های بافته شده از طلا و نقره را در لباس عروس به کار میبردند. پارچههای آن زمان اکثرا دستبافت بود و پس از مدتی خشکیده و خراب میشد، بنابراین مردم در استفاده از لباسهای خود محتاط بودند و صرفهجویی را مد نظر داشتند.
در آن زمان دسترسی به انواع رنگ مانند امروز آسان نبود و دستیابی به رنگهایی مثل قرمز، مشکی و ارغوانی بسیار مشکل بود و فقط برای ثروتمندان امکانپذیر بود. همچنین در لباس عروس جواهرات گرانبهایی مانند الماس، یاقوت و زمرد برای تزیینات به کار میرفت که سبب درخشش عروس در مقابل نور خورشید میشد؛ گاهی آنقدر جواهر روی لباس بود که اصل پارچه ناپدید میشد. حتی در موردی مانند شاهزاده مارگات در قرن پانزدهم، لباسش چنان سنگی بود که نمیتوانست راه برود و به کمک چند نفر به کلیسا برده شد.
از لباس سفید به جهت شادی بخش و روشن بودن برای مدت طولانی استفاده میشد، که هم اکنون هم به عنوان رنگ سنتی و رایج لباس عروس پذیرفته شده است. اما همیشه اینطور نبوده است. پوشیده لباس سفید برای عروس از زمان ملکه ویکتوریا به عنوان رسم آغاز شده است. قبل از آن عروسها با توجه به موقعیت اجتماعی خود، انواع رنگها و لباسها را در روز عروسی میپوشیدند. در آن زمان، رنگ آبی نشاندهنده پاکی بود، برخلاف امروز که رنگ سفید چنین معنایی دارد. بنابراین عروسهای بسیاری برای عروسی خود رنگ آبی انتخاب میکردند و رنگ سفید نشانگر ثروت و پول بود.
ازدواج ملکه ویکتوریا در 1840 تاثیر شگرفی بر مراسمهای عروسی گذاشت. هر چند که او نخستین فرد سلطنتی نبود که لباس سفید برتن کرد، اما نخستین در دوره مدرن بود. رنگ سفید در مراسم عروسی زیاد رایج نبود اما ملکه ویکتوریا این سنت را شکست. بعد از آن به سرعت در اروپا و امریکا، زنان برای عروسی خود لباس سفید را انتخاب کردند؛ هرچند کماکان عدهای بودند که لباس رنگی استفاده میکردند اما رنگ سفید به عنوان رنگ قالب پذیرفته شد و هماکنون نیز رنگ رایج در عروسیهاست.
با پیشرفت شهرنشینی و مدرنیزه شدن، امکان تهیه لباس عروسی زیبا برای همه زنان فراهم شد، همه لباس سفید را پسندیدند و همگیر شد، کار به جایی رسید که برخی ژورنالها نوشتند فلسفه لباس سفید عروس آنچنان به زمان قدیم بازمیگردد که کسی آن را بخاطر نمیآورد. همانطور که میدانیم این مطلب نادرستی است، اما نشانگر عمق نفوذ لباس سفید در میان عامه مردم است.
اعتقادات قدیمی درباره رنگهای لباس عروس وجود دارد. معتقد بودند که رنگ لباس عروس در آینده شما تاثیر میگذارد و انتخاب رنگ سفید را بسیار صحیح میدانستند، رنگ خاکستری یعنی راه دوری خواهید رفت، رنگ سیاه یعنی بازخواهید گشت و رنگ قرمز برای شما مرگ میآورد و رنگهای دیگر هم که معانی دیگری داشتند.
همواره سعی عروسها بر این بوده که لباسی بپوشند که مناسب جایگاه اجتماع آنها باشد و علاوه بر بروز بودن، مواد باکیفیتی در ساخت آن بکار رفته باشد تا نمایانگر ثروت آنها نیز باشد. مدلهای لباس هر روز تجملیتر و پرزرق و برقتر میشد تا اینکه با آغاز جنگ جهانی اول این روند دچار توقف شد و لباسهای سادهتری برای عروسی انتخاب میشد. همچنین تغییر نقش اجتماعی زنان در جامعه، سبب کوتاهتر شدن دامن لباسها شد. کوکو شانل نقش موثری در تغییر استایل و فشن زنان داشت و برای نخستین بار در دهه1920، لباس کوتاه را برای عروسی معرفی کرد. این لباس، یک پیراهن سفید تا زانو بود که دنباله بلندی داشت و مورد توجه همگان قرار گرفت.
با آغاز جنگ جهانی دوم، عروسها احساس کردند دیگر برای ازدواج نیاز به لباسهای گرانقیمت آنچنانی ندارند و میتوانند از لباسهای ارزانتر هم استفاده کنند. انها اکثرا زمان کوتاهی بعد از نامزدی، ازدواج میکردند و فرصت چندانی برای انتخاب لباس عروس خود نداشتند. کار به جایی رسید که حتی لباس عروسی را اجاره میکردند و اگر هم نظامی بودند در همان لباس نظامی ازدواج میکردند.
با پایان جنگ جهانی، دوره رفاه آغاز شد و خود را در لباسهای عروسی هم نشان داد. لباسهای سفید بلند و دنبالهدار دوباره رایج شد و زنگهای آبی و صورتی کم کم به کناری رانده شدند. از دهه 1950 به بعد، بیشتر توجه بر روی شخصیت عروس متمرکز شد.
امروزه لباسهای عروس در مدل و رنگهای متنوع وجود دارد، از لباسهای بسیار مجلل تا پیراهنهای ساده. عروسها با توجه به سلیقه و استایل خود، هر کدام را انتخاب میکنند. باید ممنون پیشرت علم و تکنولوژی بود، زیرا انتخابهای بسیار گستردهای در هر زمینه، از جمله لباس عروس، پیش روی ما قرار داده است.
کلیدواژه ها : تاریخچه لباس عروس سفید ، تاریخچه لباس عروس در ایران ، تاریخچه لباس عروس ، تاریخچه لباس عروسی ، تاریخچه لباس عروس ایرانی ، تاریخچه لباس عروس در اروپا ، تاریخچه لباس عروسی سفید ، تاریخچه ی لباس عروس ، تاریخ لباس عروس سفید
